Een Italiaans dorpje in schaal N van scratch - deel 5: het gemeentehuis
2024/10/24
Benvenuto a Val dei Pomi!
Het gemeentehuis, gelegen aan het centrale plein, is een blikvanger, in het echt en in model. Een uitdaging om deze Municipio (of in dialect de ‘Comun’) te bouwen!
Nu deed ik in de zomer een leuke schilderworkshop (van Folkert op het n-spoorforum, zie Workshop huisjes schilderen Folkert methode). Daar heb ik veel nieuwe technieken geleerd, en dat heeft veel inspiratie gebracht.
Allereerst, de techniek van nat mixen met acrylverf om verlopende kleuren te maken. De onderkant van een gebouw is altijd wat viezer en donkerder, en sowieso heb je altijd iets van kleurverloop in grote oppervlakken door de lichtval. Wow, wat ziet dit er meteen zoveel echter uit, vergeleken met de drybrushing techniek die ik op de vorige gebouwen toepaste!
Als eerste deed ik de achterkant, nog een beetje als proef, die is op de baan toch nauwelijks te zien. Nog wat grof, daarna deed ik de zijkanten met iets andere kleuren. Die sluiten weer net wat beter op elkaar aan en de vervuiling onder is wat subtieler.
Op de foto links een experiment: het idee was om met doorzichtige nagellak een op papier afgedrukt raam met gordijn van een glansje voorzien. Dat werkte dus niet, de lak doet het gelaserprinte ‘raam’ wat lopen en vervagen, en het glans-effect is te bescheiden. Experiment mislukt, weet ik dat ook weer.
De reden voor die tussenlaag was dat ik in de zijgevels nog iets anders wilde. In het dorpje dat ik als prototype zie, hebben een handvol gebouwen resten van middeleeuwse frescoes op muren, en soms zelfs fraai gerestaureerd. Ook al heeft het prototype Municipio die niet, ik vond het hier passen. Het origineel is voor mij ook maar gewoon inspiratie.
Hoe meer laagjes, hoe meer diepte, weet ik inmiddels. Daarom krijgt elk venster (behalve de rij onder het dak) een extra balkje, geinspireerd op het prototype, het idee is dat het wat smoezelig geworden marmer is. Hiervoor uiteindelijk stripjes styreen gebruikt, want karton op zulke kleine streepjes wordt niet strak genoeg en is niet te schilderen. Ook hier met wat grijstinten, en daarna wit en zwart en groen drybrishen.
Ook de luiken zijn geschilderd met een lichte gradient. Ook geleerd van Folkert: in tegenstelling tot de gevel is hout is juist licher aan de onderkant (waar hout afbladdert door regen) en donkerder boven. Het effect is erg subtiel, ik twijfel of ik het zelf wel kan zien. Maar ik vermoed dat het toch onbewust bijdraagt aan het hele beeld. Onze hersens zijn heel goed in het herkennen van repeterende patronen en dat ziet er dan kunstmatig uit; dit introduceert een extra random factor waardoor elk luik subtiel anders is. Nou ja, dat hoop ik dan. En natuurlijk niet te dekkend schilderen, zodat het geprinte patroon nog zichtbaar blijft.
Wat heel goed werkte is om de luikjes (0.5mm karton met een zwart-wit bedrukte sticker bovenop) op omgekeerde schilderstape te plakken voor het schilderen. Daarmee kan de verf ook helemaal rondom op alle kanten komen.
Ik werd hier zo blij van dat ik geinspireerd raakte om toch ook een interieur en verlichting te maken. Had ik helemaal niet aan gedacht! Dus dat werd even passen en meten met waar de ramen zaten om een archiefzolder en kamers met met een hint naar een gemeentebalie in te passen.
En een imposante glazen trap vanuit de hal met wat geribbeld doorzichtig hardplastic. Effect viel beetje tegen, maar soit.
De zaal midden op de 1e verdieping is in het prototype de Raadszaal. Ook in Val dei Pomi komt de gemeenteraad bijeen. Aan een statige ovalen tafel vol met wat op paperassen, tablets en laptops moet lijken:
Het wordt een latertje, Gianluca gaat alvast naar huis:
Een heel zacht brandend groen ledje om het schijnsel van zo’n groen bordje ‘uit’ te suggereren.
Leuk om die scenes te maken, maar… hoeveel zie je daar nu van als de gevel er op zit?
Een extra detail op de voorkant is de deurlijst. Dat was een uurtje rustig telkens weer opnieuw beginnen.
De gevel kent naar het balkon twee hoge glazen deuren - essentieel om iets te tonen van de raadszaal. Reden om zelf de deuren en raamkozijnen te maken met de ‘sticky label technique’ van Chandwell. Ook dat was weer een kwestie van geduld en opnieuw beginnen.
Helaas sloot Modelbouw Centrum Hilversum deze zomer de deuren, maar elk nadeel heb z’n voordeel: in de uitverkoop vond ik daar een zakje messing ladders - perfect om een balkon met fijne metalen spijlen mee te maken. Niet alleen omdat het voorbeeld dat ook heeft, maar ook om zo veel mogelijk doorkijk te houden.
De vloer van het balkon zijn twee lagen karton, dan de ladder, en daarboven weer stripjes styreen.
En zo komt die dan te staan, en wat ziet het gemeentehuis er zoveel levendiger uit dan de straat ernaast. Wat een verschl maken die schildertechnieken! Ik zou de andere gebouwen eigenlijk ook willen overschilderen, maar laat ik dat nou maar niet doen - het wordt wel heel lastig netjes schilderen als de andere elementen zoals deuren, ramen, kozijnen en luiken er al op zitten, en juist deze techniek vraagt om ruim aanbrengen van verf om te mengen. Beter gewoon doorbouwen. Er komt weer een rijtje gebouwen vóór deze scene en dan valt het straatje er achter hopelijk niet meer zo op.
(ook gepost op het n-spoorforum )